|
Zapraszamy do oglądania zdjęć
Leonbergery
W skrócie:
Leonberger jest psem odpornym, wytrzymałym, nie ma zbyt skomplikowanych obyczajów.
Na dzień dzisiejszy jest bardzo popularny w Niemczech oraz we Francji.
- Jest to pies duży i silny
- Posiada grzywę oraz kolor i włos podobny do włosa lwa
- Ma dużą, głęboką klatkę piersiową
- Potężne, muskularne kończyny
- Mądre, myślące oczy
- Żyje około 9 - 10 lat
Skąd się wziął Leonberger?
Jest kilka teorii to wyjaśniających.
W kraju, skąd pochodzi rasa twierdzi się, że Leonberger został wyhodowany przez żyjącego w XiX wieku
rajcę miejskiego Leonbergu Heinricha Essiga, pasjonata psów. W tym celu skrzyżował bernardyna i nowofunlanda.
Pierwszy oficjalny miot został zarejstrowany w 1846r. To od nazwy miasta powstała nazwa rasy.
Druga teoria opiera się na przekonaniu, że leonberger jest w prostej linni potomkiem tzw. psów alpejskich, które niegdyś
były rozpowszechnione w północnej części Alp i przed laty niestety w tym regione wymarły ustępując bernardynom.
Istnieje zapis mówiący, że już książęta Metternich hodowali od 1625 roku psy odpowiadające co do joty dzisiejszemu wzorcowi
leonbergera! Ponadto wedle tej teorii to nie miasto, ale psy dało nazwę miastu! Dziś trudno stwierdzić jak było na prawdę
i co było pierwsze.
Pierwszy klub miłośników powstał już w 1895 roku!
Został zarejestrowany w Apolda w Turyngii. Dzieło klubu przejęli po I Wojnie Światowej inni fanatycy i to głwónie dzięki nim
rasa przetrwała II Wojnę Światową. Dzisiaj wydaje się, że moda na leonbergery nieustannie rośnie, a we Francji, Austrii,
Szwajcarii jest popularniejszy od bernardyna!
Jak powinien wyglądać Leonberger?
Ogólnie patrząc jest to pies bardzo duży, mocny i muskularny. Dyskretnie elegancki. O niezwykle harmonijnej budowie ciała,
żywym temperamencie, ale jednocześnie spokojny. Czoło ma nieco wypukłe, tzw. mózgoczaszka jest nieznacznie większa od części twarzowej.
Oczy nie są zbyt duże. za to przyciągają inteligentnym spojrzeniem. Zazwyczaj mają kolor brązowawy. Uszy wyglądają na wysoko osadzone,
zwisają i przylegają do ciała. Nos jest duuuży i czarny. Niesamowicie mocne szczęki. Kłąb jest wyraźny, lędźwie mocne i potężne
(dobrze umięśnione). klatka piersiowa jak u lwa: szeroka, głęboka, raczej owalna. Grzbiet prosty i szeroki. Łapy przednie proste
równoległe, stawiane niezbyt wąsko. Widać wyraźny kąt między podudziem, a śródstopiem. Ogon jest przepiękny! Niesamowicie
owłosiony i opadający prosto w dół. W ruchu może być lekko łukowaty, ale zawsze poniżej linii grzbietu. Szata jest stosunkowo długa,
sprężysta, prawie szorstka. doskonale oddaje kształt grzbietu. Kolory są różnorakie: żółty, piaskowy, czerwony, albo kremowy,
pomarańczowy. Możliwe są wszystkie ich odcienie. dopuszczalne są czarne końcówki włosów.
Optymistycznie nastawiony do otaczającego świata
Praktycznie każda nowo poznana osoba to potencjalny przyjaciel leonbergera. Jeśli kogoś nie zna to prędzej poda mu łapę niż wyszczerzy
zęby. Jego pozytywne nastawienie do świata czyni zeń wspaniałego psa rodzinnego. Potrafi okazać miłość, ale... chyba aż za bardzo
jak na tak potężną psinę. Nieżadki jest widok właścicela zmagającego się z kilkudziesięciokilogramowym 'pupilem' wiszącym
na jego ramionach (piesek stoi sobie na tylnych, a jakże) i wpatrującym się oko w oko w twarz. Często przy tym w robocie jest wielki
jak płat szynki 'języczek' chcący starannie wylizać właścicelowi twarz... Na dodatek leonberger jest niezwykle uczuciowy i nie
wytrzyma brutalnego odtrącenia. Należy z nim więc postępować niezwykle dyplomatycznie i stanowczo.
Kocha wszystkich i wsystko
To co każdy z nas odczuje już po paru chwilach przebywania z 'pupilem' to to, że z leonbergera wręc z spływa miłość. Jest on bez
reszty oddany swojemu panu oraz całej jego rodzinie, jego dziciom, sąsiadom i przyjaciołom. listonosz tesz zostanie życzliwie przyjęty.
Jednakże należy zwrócić uwagę, że w stosunku do innych psów lubi dominować co czasem może się skończyć prawdziwą bójką. Pocieszające jest
to, że leonberger nie umie się bić, a raczej przepycha przeciwnika ciałem wykorzystując swoją wagę.
Lubi wodę
Leonberger lubi taplać się w wodzie, dlatego bywa wykorzystywany jako pies ratowniczy nad jeziorami i na wybrzeżach. na dodatek ma tyle siły,
że płynąc potrafi holować nawet i łódkę!
Niestety leonbergery potrafią być leniwe..
Każdy z nas ma parę wad. Leonbergery często skłaniają się ku lenistwu i ociężałości. Nie powinno pozwalać się na rozleniwianie psa. Musi się on ruszać co wspaniale wpływa na jego ciało i jego psychikę. Od małego należy zachęcać leonbergera do rozmaitych form aktywności ruchowej, np.: aportowania, pływania, zabawy w chowanego.
... może oszaleć na punkcie futrzanego olbrzyma. W efekcie kochany 'pupil' już po niedługim czasie pogryzie buty, porwie skarpetki...
Nie powinno mu się na to pozwalać! Należy pamiętać, że leonberger doskonale wie kto go lubi i stara się to wykorzystać przy każdej
okazji. Potrafi być niezależny i uparty. Jeśli tego nie pojmiemy, to wkrótce będziemy tańczyć pod jego dyktando. Niezbędne jest
konsekwentne wychowanie. Nie jest prawdą, że leonberger trudno się uczy. Doświadczenie instruktorów szkolenia wykazuje, że
niewiele psów ras dużych jest tak pojętnych. Problem w tym, żeby naszemu pupilowi się chciało...
Niezbędne jest dbanie o odpowiednią ilość ruchu, serdeczne i stanowcze traktowanie psa, pobudzanie go do aktywności (np.: wspólne bieganie, skakanie, nawet pływanie). Niech odkryje te przyjemności! Należy też go strofować jeśli zbyt natarczywie chce witać się z gośćmi.
Nie wolno trzymać leonbergera stale na smyczy i nie pozwalać mu na choć trochę dominacji. Złościć się na to, że linieje i wszędzie latają jego włosy, zbyt często zostawiać go samego w domu. Ten pies ceni towarzystwo ponad przeciętnie!
Potrzebuje ruchu, powietrza i wiele, wiele miejsca
Codziennie potrzebuje długich spacerów, jest niezdarnie ociężały (jak słoń w składzie porcelany). Ma olbrzymi apetyt (nie jest tani
w utrzymaniu). Uwielbia góry i górskie hale i przestrzenie. Nie najlepiej znosi upały. Chętnie się kąpie. Regularnie należy rozczesywać
jego sierść.
W porównaiu z innymi dużymi rasami Leonberger sprawia raczej mało problemów zdrowotnych. Nie ma problemów z nadwagą (średnio waży około 80 kg),
nie ma problemów krążeniowych. Może zdarzyć sie skręt żołądka (problem wszystkich psów ras dużych), zatem porcjujmy żywność i dawajmy mu jeść na raty.
Pielęgnacja sprowadza się głównie do regularnego szczotkowania. Niestety czynność ta potrafi być niesłychanie czasochłonna, zwłaszcza
wtedy, jeśli nasz pupil utaplał się w błocie.
Korzystano z materiałów portalu
www.naszepsy.pl